Και μετά και μετά;;;

Φτάσαμε Cusco μετά από μια διαδρομή γεμάτη ευτράπελα. Μόνο το παλικάρι που ανέβηκε στο λεωφορείο, στάθηκε στη μέση και πριν αρχίσει το ρυθμό του φώναξε: "Κυρίες και κύριοι... Θα τραγουδήσω!!" να θυμάμαι, αρκεί!

Cusco λοιπόν και για ένα πράγμα και μόνο έχουμε έρθει εδώ: Machu Picchu.
Τα λόγια είναι περιττά. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα.


Aguas Calientes. Το χωριό στους πρόποδες του βουνού.







Είμασταν ήδη εκεί από τις 6 το πρωί για να προλάβουμε αριθμό προτεραιότητας εισόδου στο Huayna Picchu, το μεγάλο βουνό στη μέση στο οποίο επιτρέπονται μόνο 400 επισκέπτες την ημέρα.
Τώρα για το συγκεκριμένο πάλι, τί να πω? Για την τεράστια και αρκετά δύσκολη διαδρομή που ακολουθήσαμε για να φτάσουμε στην κορυφή?



Για το απίστευτο υψόμετρο στο οποίο βρεθήκαμε?


Κοιτάχτε πόσο ψηλά είναι τα πόδια μου σε σχέση με το ποτάμι δεξιά και το Machu Picchu αριστερά.

Για την ακόμα πιο εξουθενωτική διαδρομή που ακολουθήσαμε προς τα κάτω και γύρω γύρω από το βουνό για να βρούμε την περίφημη Μεγάλη Σπηλιά?

Ή για το ότι μετά από ώρες ανεβοκατεβάσματος άπειρων σκαλιών και απώλεια λίτρων ιδρώτα, ρωτήσαμε και μάθαμε ότι μέσω όλης αυτής της διαδρομής που ακολουθήσαμε, τα πόδια μας πατήσανε σε περίπου 13.000 σκαλοπάτια?!?!?


Ω ναι. 13.000!

Όταν το απόγευμα πλέον γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, απλά ξεραθήκαμε στον ύπνο και ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί για να γυρίσουμε στο κέντρο του Cusco. Η μεγάλη διαδρομή για Cajamarca, άρχεται...

Μ.