Και μετά και μετά;;;

06/10/2009

Καλησπέρα παίδες.
Αποφάσισα να σταματήσω να γράφω το blog μου στα ελληνικά, πολύ απλά διότι δεν έχω το χρόνο και εξάλλου, απ'ότι φαίνεται, όλοι το διαβάζουν στα αγγλικά.

Αν δεν μπορείτε να το διαβάσετε, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον μεταφραστή του Google που κάνει αρκετά καλή δουλειά.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ

Αν κάποιος χρειάζεται μετάφραση κάποιου συγκεκριμένου κομματιού, μπορεί να μου τη ζητήσει και θα την κάνω πολύ ευχαρίστως.

Σας ευχαριστώ που με ακολουθείτε στα ταξίδια μου. :)

M.

28/08/2009

3000 χιλιόμετρα από το Austin μέχρι το Chico και τα έκανα στο φτερό. Ήταν το πρώτο μεγάλο τεστ του Charlie και αρίστευσε!

Τεράστια η διαδρομή, αλλά απίστευτα άνετη και κατέληξα να την κάνω μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες. Ο Charlie ανταποκρίθηκε χωρίς πρόβλημα στις ατελείωτες ώρες συνεχούς οδήγησης και το κάθισμά μου είναι το πιο αναπαυτικό και ξεκούραστο που έχω δοκιμάσει ποτέ μου.

Η διαδρομή ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, κυρίως λόγω του πόσο διαφορετική ήταν από όσες έχω διανύσει στο παρελθόν. Εκατοντάδες χιλιόμετρα μέσα στις ερήμους, όπου σκάει μύτη κάθε τόσο ένα βενζινάδικο με κάνα δυο ξενοδοχεία και ένα εστιατόριο για φορτηγατζήδες και ταξιδιώτες όπως εγώ.






Έβγαλα μερικούς φίλους από το Texas βόλτα.

Διέσχισα το Texas, πέρασα λίγο από New Mexico, είδα την Arizona απ'άκρη σ'άκρη και τέλος την California από νότο μέχρι βορρά. Κάποια στιγμή στη μέση του πουθενά στην Arizona σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και βγήκα από το αμάξι για να βγάλω μερικές φωτογραφίες. Δύο λεπτά μετά, γυρίζω πίσω μου και βλέπω ένα περιπολικό σταματημένο πίσω μου και τον αστυνομικό να με πλησιάζει.

- Καλησπέρα. Βγάζεις φωτογραφίες;
- Ναι.
- Οκ, λοιπόν. Θα σου ζητήσω να γυρίσεις στο αυτοκίνητό σου και να φύγεις διότι ψάχνουμε κάποιον και βρίσκεται αυτή τη στιγμή κάπου εδώ γύρω.

Δεν χρειάστηκε να μου το ξαναπεί. Ήμουν ήδη στις ικανές ρόδες του Charlie λέγοντας "Ω ρε διάολε!!"



Κυριακή πρωί έφτασα στο σπίτι της D. στο Chico, μια φίλη από το couchsurfing, με την οποία δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ από κοντά. Μάλιστα, έιχα την ευκαιρία να γνωρίσω και τον B., ακόμα έναν couchsurfer που γνωρίζω υπό τις ίδιες συνθήκες, με τον οποίο έχουμε το ίδιο χιούμορ και επί τρεις μέρες χεστήκαμε στα γέλια και τον σαρκασμό.
Τις τρεις μέρες που ακολουθήσανε μέχρι να φύγουμε για Burning Man, δεν είδα και πολλά από το Chico, μιας και είχαμε ένα κάρο πράγματα να κάνουμε για να είμαστε πλήρως έτοιμη για τις ερχόμενες δύο εβδομάδες στη μέση της ερήμου. Φυσικά, τα γέλια, τα κρασιά, τα φαγητά και οι συζητήσεις μέχρι αργά δεν λείψανε.








Προετοιμάζοντας και προστατεύοντας τις κάμερες για το Burning Man

Και έφτασε η μεγάλη μέρα της αναχώρησης για Burning Man.



Είναι κάπου 500 χιλιόμετρα μακρυά, οπότε χωρίσαμε τη διαδρομή στα δύο, περνώντας μια νύχτα στο Reno, μια πόλη γεμάτη καζίνο στην καρδιά της Nevada.
28 αυγούστου και σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι στην Black Rock City, στο Burning Man, την πρωταρχική κινητήρια δύναμη που με έφερε στις ΗΠΑ. Ο ενθουσιασμός μου δεν περιγράφεται! :D

M.

21/08/2009

Παρέλειψα μερικά μηδενικά, αλλά δεν πειράζει...

Έφτασε η μέρα που φεύγω και από το Austin. Τρεις βδομάδες έκατσα σε αυτή την πόλη γεμάτη ενέργεια και πέρασα καταπληκτικά. Είναι ώρα να πάω πιο δυτικά όμως και να αρχίσω να πλησιάζω προς το Burning Man (για τους αδιάβαστους, θα ακολουθήσει σχετικό άρθρο).

Ο Charlie έτοιμος λοιπον...



η διαδρομή χαραγμένη στο GPS...



και φεύγουμεεεεε για Chico, California! Έχουμε μπόλικο δρόμο μπροστά μας!

Μ.

17/08/2009

Είπα να ξαναπιάσω την παλιά μου συνήθεια της ελεύθερης πτώσης.

Βρήκα ένα κέντρο αλεξιπτωτιστών μια ωρίτσα μακρυά από το Austin, το skydiving San Marcos και ένα σάββατο τους επισκεύτηκα.



Είχα ξεχάσει πόσο εθιστικό είναι αυτό το άθλημα. Κατέληξα τελικά να περάσω εκεί τέσσερις από τις πέντε μέρες αυτή την περασμένη βδομάδα, πηδώντας από αεροπλάνα ξανά και ξανά και ξανά!

Είχα ξεχάσει πώς είναι να είσαι σε ένα αεροπλάνο με άλλα 10 άτομα, το οποίο ανεβαίνει σιγά σιγά και περνάς αυτά τα 20 λεπτά πτήσης κοιτώντας την ανοιχτή πόρτα από την οποία θα πηδήξεις στο κενό.

Είχα ξεχάσει την αίσθηση του δυνατού αέρα στο σώμα μου τα λίγα δευτερόλεπτα που κρατιέμαι έξω από την πόρτα του αεροπλάνου, έτοιμος να πέσω.

Είχα ξεχάσει τί θα πει να αφήνομαι στην αγκαλιά των συννέφων και να αποδρώ γρήγορα όταν βρίσκομαι στην καρδιά των μαξιλαριών των ουρανών.

Είχα ξεχάσει πόσο μαγική είναι η θέα από εκεί ψηλά και πώς νιώθω όταν κοιτάω ένα άνοιγμα ανάμεσα στα δέντρα στη γη και επιταχύνω την πτήση μου προς τα εκεί.

Τα θυμήθηκα...

Μ.

11/08/2009

Αποφάσισα να συνεχίσω το ταξίδι με παρέα. Κάποιον αξιόπιστο να με ακολουθεί παντού και να μου κάνει τη ζωή λίγο πιο εύκολη.

Γνωριστήκαμε πρόσφατα και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μαζί μέχρι όσο μας βγάλει. Θα γυρίσουμε τη χώρα μέχρι τα πιο κουλά σημεία και θα μοιραστούμε τα πάντα.

Κυρίες και κύριοι, είναι μεγάλη μου τιμή να σας συστήσω...


...τον Charlie!

Ο Charlie θα είναι το νέο μου όχημα για το υπόλοιπο του ταξιδιού μου στις ΗΠΑ, όπως επίσης και το σπίτι μου ολόκληρο.



Ψήνεται κανείς να έρθει; ;)

M.

10/08/2009

Ανακάλυψα ότι κάθε κυριακή μαζεύονται όλοι οι τσιρκόβιοι της πόλης σε ένα πάρκο και περνάνε το απόγευμά τους εκεί.





Έχει λίγο απ'όλα: ακροβασίες, ζογγλερικά, χορό, μουσική, ζωγράφους, κάνα-δυο τρελούς με μαστίγια... Και όλα αυτά κάτω από τον, όπως κάθε μέρα, καυτό ήλιο του Texas.













Σας το είπα πάντως ότι θα μου αρέσει εδώ. :)

Μ.

05/08/2009

Αγόρασα ένα ποδήλατο για να κινούμαι. (Τα μέσα μαζικής μεταφοράς εδώ είναι επιοικώς ανύπαρκτα!) Την τετάρτη οργανώθηκε ένα critical mass (μαζική ποδηλατάδα) τα μεσάνυχτα λόγω πανσελήνου όπου μαζευτήκαμε μια 250αριά ποδήλατα.



Ξεκινήσαμε από το κέντρο της πόλης λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Στο δεύτερο κιόλας πεζοδρόμιο που κατέβηκα, η σέλα μου άρχισε να κουνιέται λίγο παραπάνω από το κανονικό.
Δεν έδωσα σημασία.

Τρία λεπτά αργότερα, καθώς ήμουν ανάμεσα στο συνωθύλευμα ποδηλατών, ακούω ένα κλανκ-ντουπ, κοιτάω πίσω και βλέπω τη σέλα μου στο δρόμο. Είχε αποδράσει μια βίδα, οπότε ήταν αδύνατο να τη φτιάξω. Ε, λέω, θα συνεχίσω όρθιος. Ούτως η άλλως, πόση ώρα θα είμαστε στους δρόμους; Έβγαλα και το σωλήνα της σέλας (μην έχουμε και κάνα τραγικό ατύχημα στο δρόμο), τα έβαλα στην τσάντα μου και συνέχισα.



Τρεις ώρες μετά είμασταν ακόμα στο δρόμο! Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και μιας και είμασταν στην άλλη άκρη της πόλης και δεν είχα ιδεά πώς να γυρίσω, έκατσα με το λαό.

Να μη σας τα πολυλογώ, γύρισα σπίτι στις πέντε το πρωί, μετά από περίπου 30 χιλιόμετρα ποδηλασίας όρθιος..........

Μ.