Και μετά και μετά;;;

17/08/2009

Είπα να ξαναπιάσω την παλιά μου συνήθεια της ελεύθερης πτώσης.

Βρήκα ένα κέντρο αλεξιπτωτιστών μια ωρίτσα μακρυά από το Austin, το skydiving San Marcos και ένα σάββατο τους επισκεύτηκα.



Είχα ξεχάσει πόσο εθιστικό είναι αυτό το άθλημα. Κατέληξα τελικά να περάσω εκεί τέσσερις από τις πέντε μέρες αυτή την περασμένη βδομάδα, πηδώντας από αεροπλάνα ξανά και ξανά και ξανά!

Είχα ξεχάσει πώς είναι να είσαι σε ένα αεροπλάνο με άλλα 10 άτομα, το οποίο ανεβαίνει σιγά σιγά και περνάς αυτά τα 20 λεπτά πτήσης κοιτώντας την ανοιχτή πόρτα από την οποία θα πηδήξεις στο κενό.

Είχα ξεχάσει την αίσθηση του δυνατού αέρα στο σώμα μου τα λίγα δευτερόλεπτα που κρατιέμαι έξω από την πόρτα του αεροπλάνου, έτοιμος να πέσω.

Είχα ξεχάσει τί θα πει να αφήνομαι στην αγκαλιά των συννέφων και να αποδρώ γρήγορα όταν βρίσκομαι στην καρδιά των μαξιλαριών των ουρανών.

Είχα ξεχάσει πόσο μαγική είναι η θέα από εκεί ψηλά και πώς νιώθω όταν κοιτάω ένα άνοιγμα ανάμεσα στα δέντρα στη γη και επιταχύνω την πτήση μου προς τα εκεί.

Τα θυμήθηκα...

Μ.