Και μετά και μετά;;;

22/06/2009

Ένας από τους πρωταρχικούς παράγοντες που με τραβήξανε μέχρι την Κολομβια, η εθνική συνάντηση couchsurfing της Κολομβίας, λίγο έξω από την πόλη της Armenia, επιτέλους λαμβάνει χώρα.



Οι διοργανωτές έχουν νοικιάσει ένα σπίτι για το σαββατοκύριακο, όχι πολύ μακρυά από τον πολιτισμό, αλλά μέσα στις φυτείες καφέ. Έχουμε όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενός επιτυχημένου τριημέρου: σπίτι, κήπο, αιώρες, σκηνές, πισίνα, ηχούστημα και 100 τρελούς, έτοιμους για άφθονο γέλιο.









Προφανώς, κάθε ώρα και κάθε στιγμή την περάσαμε εκπληκτικά. Το αποκορύφωμα όμως, ήταν η λεγόμενη "chiva rumbera". Αναφέρομαι σε ένα κλασικό, κολομβιανό λεωφορείο, το οποίο για τους σκοπούς μια βραδυάς "γιορτινής", έχει υποστεί ορισμένες μετατροπές και έχει μεταμορφωθεί σε κινούμενη ντισκοτέκ. Φανταστείτε, λοιπόν, ένα λεωφορείο με 40-50 άτομα, όρθια, με πολύ αλκοόλ στα χέρια και τη μουσική να βαράει στη διαπασών, να κυκλοφορεί στους δρόμους. Κάθε τόσο κάναμε στάση στην κεντρική πλατεία του όποιου χωριού περνάγαμε και στήναμε γλέντι με τους μουσικούς. Ο κόσμος να μας κοιτάει, άλλοι να γελάνε με την τρέλα μας και κάποιοι μάλιστα μπήκανε στο χορό. Ήταν πραγματικά μια απίστευτη βραδυά. Θα έχουμε να το λέμε για καιρό.















Ανάμεσα σε όλα επισκεφθήκαμε και ένα κοντινό χωριουδάκι, το Salento. Ένα μικρό, γραφικό χωριουδάκι το οποίο είχε εκείνες τις μέρες (όπως και όλα τα χωριά της Κολομβίας προφανώς) ένα μουσικό φεστιβάλ. Για μένα τουλάχιστον, τα δύο πράγματα που θυμάμαι από εκεί είναι (πάλι) γαστρονομικά. Μια πέστροφα επικών διαστάσεων που μας γέμισε τα στομάχια και το λεγόμενο arequipe de cafe, ή dulce de leche de cafe. Δεν ξέρετε τί είναι; Ψάξτε το! Όλα μασημένη τροφή θα σας τα δίνω;;

Την κυριακή, νωρίς το πρωί, έφυγε η Π. Δεν ήθελε προφανώς, και την καταλαβαίνω, αλλά είχε ήδη κλεισμένη την πτήση της. Μετά από ένα μήνα που ταξιδεύουμε μαζί, μου φαίνεται περίεργο τώρα. Δεν είμαι κιόλας συνηθισμένος να ταξιδεύω με άλλους, οπότε ήταν μια διαφορετική εμπειρία αυτή τη φορά. Οφείλω να πω όμως ότι ήταν μια τέλεια συνταξιδιώτισα, και περάσαμε καταπληκτικά. Δεν είναι λίγο το να περνάς κάθε ώρα και στιγμή με έναν άνθρωπο για ένα μήνα και να μην τσακωθείτε ούτε μία φορά!

Όλη μέρα το πάρτυ συνεχίστηκε, παρά το γεγονός ότι έβρεχε. Κανείς δεν πτοήθηκε. Χωρίς να έχουμε κοιμηθεί βέβαια και μετά από δύο μέρες τρέλας, δεν είχαμε την ίδια ενέργεια, αλλά η μέρα συνεχίστηκε φαντασμαγορική. :)



Έφτασε η δευτέρα και όλοι την κάνουνε σιγά σιγά. Περάσαμε ένα σαββατοκύριακο ανεπανάληπτο. Για κάποιους από εμάς όμως, η καλοπέραση δεν έχει τελειώσει. Χωθήκαμε πέντε άτομα στο αμάξι του L. και παίρνουμε τους δρόμους για Bogota. Και το κάρο ξεκινά.......

Μ.