Και μετά και μετά;;;

19/06/2009

Μείναμε στην Cali γύρω στις έξι μέρες αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν είχε και τίποτα το ιδιαίτερο να δείξει. Περπατήσαμε, είδαμε το ποτάμι, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, μαγειρέψαμε πολύ (μιας και είναι πανάκριβο να τρως έξω!) και φύγαμε.










Αυτός είναι αυτός που νομίζω;







Θα έλεγα ότι από όλα όσα είδαμε, τρία είναι τα αξιοσημείωτα στοιχεία:

1. Santiago, ο couchsurfing host μας- Ένα καταπληκτικό άτομο που απάντησε στην κλήση μας για ένα καναπέ και μας προσέφερε πολύ περισσότερα από όσα θα περιμέναμε. Νιώσαμε εντελώς άνετα στο σπίτι του και στην κυριολεξία δεν αφήσαμε την κουζίνα σε ησυχία. Μου είχε λείψει τελικά το μαγείρεμα. Πέραν τούτων, μας έβγαλε για φαγητό σε ένα γαμάτο εστιατοριάκι το πρώτο μας βράδυ και το επόμενο πρωί, με το που ξυπνήσαμε παρείγγειλε πρωινό! Για να μην πω για τη βόλτα που μας έκανε σε όλη την πόλη, δείχνοντάς μας όλα τα αφιόλογα σημεία, ή το ότι μας πήγε μέχρι ένα χωριό 45 λεπτά μακρυά όπου σκοπεύαμε να περάσουμε τη μέρα!

2. La Ermita - Μια εκκλησία στην καρδιά της πόλης. Μοιάζει με παλάτι που βγάλανε από τη Disneyland και το τοποθετήσανε στην Gotham City. Η αλήθεια είναι ότι δημιουργεί μια τεράστια αντίθεση που δεν σε αφήνει να αποφασίσεις με βεβαιότητα αν σου αρέσει ή όχι. Όπως και να 'χει πάντως, η εικόνα είναι μεγαλειώδης. Μια τεράστια, καλοσχεδιασμένη εκκλησία, χρώματος ανοιχτού μπλε, μέσα στο κέντρο της πόλης που, μεταξύ άλλων, καταφέρνει να ντροπιάσει όλα τα υπόλοιπα κτίρια γύρω της που τους λείπει χρώμα, χαρά και φροντίδα.



3. Mono Nuñez festival - Στο κοντινό χωριό της Ginebra χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν μια συγκεκριμένη ημερομηνία του χρόνου για να γιορτάσουν και να χορέψουν στους ρυθμούς τοπικής, εθνικής και διεθνούς παραδοσιακής μουσικής. Το μικρό χωριουδάκι μεταμορφώνεται από μια ήσυχη, άδεια τοποθεσία σε ένα τεράστιο πάρτυ κάτω από τα αστέρια όπου όλος ο κόσμος πίνει, γελάει και χορεύει μέχρι το ξημέρωμα. Όσοι αντέχουν δηλαδή. Αρχικά ήμουν μόνο εγώ και η Π. περιμένοντας του υπόλοιπους couchsurfers, αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να πιούμε τα κέρατά μας, να γνωρίσουμε ένα μάτσο κόσμο, να χεστούμε στο γέλιο και να γίνουμε η τοπική ατραξιόν. Κάποια στιγμή φτάσανε και οι άλλοι, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και η τρελή παρέα. Πολλά ήρεμα άτομα, οπότε χωριστήκαμε και μείναμε με 2-3 άτομα για το υπόλοιπο της βραδυάς. Τελικά φύγαμε σχετικά νωρίς (δύο το πρωί), γιατί η μουσική αποδέιχθηκε να εστιάζεται πιο πολύ σε cumbia, vallenato (κάτι αντίστοιχο με τα δικά μας κλαρίνα) και salsa αντί για φολκλόρε, οπότε δεν ψηνόμουν και πάρα πολύ.







Και αυτό ήταν όλο με την Cali.
Τί ακολουθεί; Αυτό για το οποίο πρωτοξεκίνησα να σχεδιάζω αυτό το ταξίδι.
Η δεύτερη εθνική συνάντηση couchsurfing στην Armenia, Κολομβία. ΠΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ..............

M.