Και μετά και μετά;;;

Από την ώρα που φτάσαμε στο Puno μέχρι το επόμενο πρωί που θα ξεκινούσαμε το tour, είχαμε κάμποσες ώρες να εκμεταλευτούμε και τις αξιοποιήσαμε πολύ σωστά: φάγαμε και κοιμηθήκαμε σαν βασιλιάδες! :)

Πέραν του ξενοδοχείου στο οποίο παζάρεψα και έκλεισα πολύ καλή τιμή, ανακαλύψαμε δύο διαμάντια της διατροφικής κατηγορίας. Πρώτα πήγαμε στο Sayary, ένα μικρό, περουβιανό εστιατοριάκι, έξω από όλο το χαμό των τουριστών, με πολύ καλές τιμές, άνετη ατμόσφαιρα, κορυφαίο φαγητό και ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ μερίδες!



Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή, διότι ψάχνοντας μια γερή δόση σοκολάτας, βρήκαμε... το COLORS (δραματική μουσική παρακαλώ)!! Αυτό δεν ήταν το Puno. Αυτό δεν ήταν το Περού. Ήταν μια όαση στη μέση της ερήμου. Ήταν ένας απαλός καναπές στη μέση μιας οικοδομής. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε.

Καταρχάς, ήταν κλασάτο. Δεν ήταν ερείπιο και είχε στυλ. Καρέκλες και καναπέδες από σχεδιαστή, πολύ ωραία διακοσμημένος φωτισμός, μια ημιδιάφανη στριφογυριστή σκάλα... Και κάτι που άρχισε σαν αστείο, αποδείχθηκε να είναι αλήθεια. Είχε ασύρματο ίντερνετ! Ήταν το τέλειο μέρος για να χαλαρώσουμε.



Και μετά έρχεται το μενού. Τί ειναι αυτά;; Τί εννοείς σερβίρετε αρνάκι με τζατζίκι;; Γιατί βλέπω τη λέξη "σαγανάκι" στο μενού ένος εστιατορίου στο Περού; Τί είναι όλες αυτές οι δημιουργίες με ταϋλανδέζικο κάρυ;; Μαρκίζ σοκολάτας για επιδόρπιο;;;; Τα χάπια μου!!!! Φυσικά ρώτησα τη σερβιτόρα για όλα αυτά και εκεί δώθηε η εξήγηση. Η σεφ είναι ελληνίδα. Μια γυναίκα που έφυγε από την Ελλάδα κάποια στιγμή και μετακόμισε εδώ και προφανώς δημιούργησε το μενού αυτού του εστιατορίου! Ήθελα πολύ να τα πούμε λιγάκι, αλλά δυστυχώς ήταν στη Λίμα εκείνες τις μέρες....

Καλά. Τότε... Ε... Θα αράξω και θα παραγγείλω άλλο ένα μαρκίζ σοκολάτας μαζί με τον καπουτσίνο μου! Έτσι μωρέ, για να μαζέψω ενέργεια για το αυριανό tour, όχι τίποτε άλλο!



M.