Και μετά και μετά;;;

20/07/2009

Τη στιγμή που έφυγα από Cartagena άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση. Medellin, Bogota και τέρμα η Κολομβία. Και τελικά, αυτό που είδα είναι ότι τα καλύτερα είχαν ήδη περάσει. :(

Είχα ακούσει τα καλύτερα για το Medellin από όλους. Εμένα πάντως, με άφησε αδιάφορο. Δεν λέω, με όλα τα παιδιά του couchsurfing τα περάσαμε απίστευτα. Μέχρι και έναν Έλληνα γνώρισα!



Και η πόλη όμορφη, περιποιημένη, καθαρή, καλά οργανωμένη αλλά της έλειπε χαρακτήρας. Έδινε την εντύπωση ότι όλοι είναι τόσο αφοσιωμένοι στο να διατηρούν την "τέλεια" εικόνα που υποδεικνύει η κοινωνία (στα ρούχα τους, στα κτίριά τους, στα φυσικά χαρακτηριστικά τους -οι πλαστικές παίρνουν και δίνουν-, στη συμπεριφορά τους) που ξεχνάνε να "ζήσουν". Και πόσο μάλλον όταν μιλάμε για κολομβιανούς, τους πρεσβευτές της ζωντάνιας.









Πέρασα μια βδομάδα στο Medellin πριν φύγω για Bogota και δεν βρίσκω κάτι το φαντασμαγορικό να μου έχει κάτσει στη μνήμη. Αααααχχχ, μου λέτε γιατί έφυγα από τις παραλίες;;;

Πρίν φτάσω όμως Bogota, δεν μπόρεσα να αντισταθώ και έκανα άλλη μια στάση για μια μέρα στην Ibague, για να περάσω άλλη μια τρελή βραδυά με τους παλαβούς που είχα γνωρίσει εκεί την πρώτη φορά που περάσαμε με τον L. Και δεν το μετάνιωσα! Τα παλικάρια δώσανε ρέστα πάλι και με στείλανε στη Bogota με τις πιο καταπληκτικές αγκαλιές που έχει νιώσει ποτέ κανείς.


Η παρέα της Ibague

M.