Πώς μπορεί το ταξίδι ενός ανθρώπου από Αργεντινή μέχρι Γαλλία να διαρκέσει 48 ώρες?
Απλό. Παίρνοντας ένα αεροπλάνο από Buenos Aires για Sao Paolo, άλλο από Sao Paolo για Μαδρίτη, περιμένοντας 4 ώρες εκεί στο αεροδρόμιο, παίρνοντας πάλι αεροπλάνο μέχρι Βαρκελώνη, περνόντας 7 ωρίτσες κυκλοφορώντας στην ηλεκτρική αυτή πόλη μέχρι λίγο μετά τα μεσάνυχτα που αναχωρεί το λεωφορείο για Perpignan, παγώνοντας στο κρύο κρυμμένος πίσω από κάτι τραπέζια μέχρι τα ξημερώματα που ανοίγει ο σταθμός και ανεβαίνοντας στο τρένο το οποίο τελικά με σχεδόν 3 ώρες καθυστέρηση θα φτάσει στη Limoges! [ανάσα]
Οκ, δεν παραπονιέμαι. Είχε την πλάκα του και εξάλλου, για τέτοιες παλαβομάρες ταξιδεύω! Εκεί πλέον, στο ερημικό χωριουδάκι της Glanges όπου μένει η μητέρα μου, (ένα μέρος στο οποίο μετά τις 9 το βράδυ υπάρχει αρκετή ησυχία για να ακούς τους χτύπους της καρδιάς σου) περάσαμε ένα διήμερο με την Ε. γεμάτο, όπως πάντα, καραγκιοζιλίκια και ατελείωτες συζητήσεις που καταλήγουν είτε σε αγκαλιά είτε σε υστερικό γέλιο.
Όσο για τη μάνα μου, έδωσε ρεσιτάλ μαγειρικής. Πόσο καιρό είχα να φάω τόσο καιρό και τόσο καλά! Ναι, πάντα είχα τη μαγειρική του Roberto, του Brian, τη δική μου, της Sacha, της Joana ενάντια στην ανία της αργεντίνικης κουζίνας, αλλά αδερφάκι μου, είχα ξεχάσει πόσο καλά μαγειρεύει η μάνα μου! Γεια στα χέρια σου ρε μάνα! Από το γιο σου πήρες φαίνεται...
Με το στομάχι γεμάτο λοιπόν και τις μπαταρίες επαναφορτισμένες, μετά από ένα πενθήμερο στη γραφική Glanges, ξαναζαλώνομαι και συνεχίζω την πορεία μου. Μετά από μερικά τρένα, λεωφορεία και αεροπλάνα ακόμα, αύριο θα βρίσκομαι στην Αθήνα...
M.
 Κωλόκρυο... |
 Με την Ε. λίγο έξω από τη Glanges |
 Η μάνα μου και ο Geoff |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου